Reisgebreken tijdens de winter zijn niet nieuw - geannuleerde vluchten, vertragingen, gemiste verbindingen, noem maar op, het zal waarschijnlijk gebeuren. Vastgelopen zijn op een hubluchthaven is waarschijnlijk het laatste wat je wilde laten gebeuren. Jongen, die luchthavenverdieping is misschien een comfortabel bed, toch? Wat nog erger is, als je vertraging oploopt, heb je de neiging te moeten wachten in monsterlijk lange klantenservicelijnen om erachter te komen wat jouw lot is. Wat nog erger is, is erachter te komen dat je een alternatieve verbinding hebt gemist terwijl je in de rij stond te wachten!

De situatie is verslechterd toen de luchtvaartmaatschappijen hun ondersteunend personeel minderden. Met de iPhone echter kunnen wij passagiers het heft in eigen handen en duimen nemen om onze wegen te navigeren door reisnachtmerries.

Ik heb dit vorige week persoonlijk ontdekt. Ik was op weg naar Iowa toen een afgebroken take-off mijn United-vlucht twee uur later van SFO naar Denver vertraagde. Ik merkte dat ik mijn connectie met Iowa met 10 minuten miste. In plaats van onwetend en machteloos te worden over wat mijn lot was, terwijl we aan het taxiën waren in Denver, keek ik op een dag later met Safari op de iPhone en ontdekte dat ik een o zo glamoureuze 6-uur durende ervaring had wacht in Denver, maar dat was, godzijdank, nog een vlucht naar de Iowan-metropool die mijn bestemming de luchthavenvlucht-overnachtingsplaats was.

Natuurlijk had ik 45 minuten kunnen wachten op dezelfde informatie van een onbegrijpelijk callcenter in India, maar in plaats daarvan gebruikte ik mijn iPhone om een ​​plaats op de volgende vlucht naar Iowa op te zoeken, te reserveren en te bevestigen.

Nadat ik uit het vliegtuig stapte, voegden 100 van mijn medepassagiers en ik zich bij de monsterlijke klantenservicelijn van 200 personen. Ik was er gewoon om een ​​instapkaart te krijgen (wat ik later besefte dat ik zelf in een kiosk had kunnen afdrukken), maar de meeste anderen waren een stap terug, in afwachting van wat hun verbindingsmogelijkheden waren.

Op deze manier was de iPhone met zijn volledige webtoegang meer dan handig, en hoe ik nieuwe vrienden in de rij heb gemaakt. Veel mensen stonden in de wacht bij United of zagen er gedesillusioneerd uit om achter honderden andere mensen te wachten, want God weet hoe lang. Erger nog, de luchthavenmonitors hebben geen vluchten van meer dan 1 of 2 uur verwijderd. Maar met de iPhone begon ik vluchten op te zoeken voor mensen in de rij, uiteindelijk vertelden ze hen meteen naar gate 42 te gaan omdat er een vertraagde vlucht van vroeger was die ze konden nemen, of dat er twee andere aansluitende vluchten in een paar uur dat nog niet op de monitoren was verschenen. Mensen begonnen naar voren te komen en vroegen wat hun mogelijkheden waren en ik was blij om te zeggen dat de meesten van hen niet op de vloer van de luchthaven hoefden te slapen. De mogelijkheid om de iPhone te gebruiken om me de mogelijkheid te bieden om mensen op zijn minst te vertellen wat hun opties waren in een verder krakkemikkige customer service-lijn is een service die ik met trots heb aangeboden, maar een die de luchtvaartmaatschappijen eigenlijk altijd al hadden moeten doen.