Beste Asus ZenBook UX305 ontwerpteam,

Ik hou van de laptop. Werkelijk. Het is dun, licht, krachtig en boordevol functies. Killer prijs ook. Maar er is een probleem mee waardoor ik wil huilen.

Het is de aan / uit-knop. Je weet wel, degene in de hoek van het toetsenbord. Degene vlak naast de Delete-toets en boven de Backspace-toets. Degene die lijkt op een toets op het toetsenbord.

Dat is een grimmige verandering ten opzichte van mijn laatste laptop, en eigenlijk van bijna elke andere laptop op de planeet. De plaats waar u de aan / uit-knop hebt geplaatst, is precies waar de toets Delete zich op de meeste andere machines bevindt. Dus raad eens wat er gebeurt? Ik typ mee, ik bereik de Delete-toets en plotseling gaat mijn ZenBook in de slaapmodus.

Nerd woede! Mijn brein staat voor genoeg uitdagingen zonder te onthouden dat ik niet dezelfde toets moet tikken die ik duizend keer per dag heb gebruikt voor de laatste oneindig jaren.

Gelukkig voor jou, Asus, ga ik niet terug naar de ZenBook naar de winkel. In plaats daarvan profiteer ik van een Windows-instelling die ontworpen is om waanzinnig vreselijke ontwerpbeslissingen zoals deze te overwinnen. Dit is wat ik deed:

Stap 1: Open het Configuratiescherm.

Stap 2: Typ power in het zoekveld van het Configuratiescherm en klik vervolgens op Wijzigen wat de aan / uit-knoppen doen .

Stap 3 : Klik naast Wanneer ik op de aan / uit-knop druk op de twee vervolgkeuzemenu's en kies niets doen .

Stap 4: Klik op Wijzigingen opslaan .

En dat is het! Nu kan ik de aan / uit-knop de hele dag indrukken zonder per ongeluk in de slaapstand te gaan of mijn laptop uit te schakelen. (Ik heb ook geprobeerd met SharpKeys gratis hulpprogramma's te knoeien in de hoop dat de power-knop opnieuw werd toegewezen aan de Delete-toets, maar het werkte niet.)

Oh, trouwens, ik wil je niet buitenspel zetten, Asus - deze opmerking is voor elke laptopmaker die de aan / uit-knop onderdeel maakt van het toetsenbord. Doe dat niet. Plaats het boven het toetsenbord, vlakbij het midden, waar het thuishoort.

Hugs,

Rick