Zoals iedereen weet, leven we nu in een deeleconomie. Mensen delen hun huis (Airbnb), hun culinaire vaardigheden (EatWith), hun handarbeid (TaskRabbit) - ja zelfs hun geld (LendingClub).

Oh, en natuurlijk hun auto's: Lyft en Uber-rijders brengen je graag van punt A naar punt B (of, laten we eerlijk zijn, van bar A naar balk B). Maar wat als u een eigen auto nodig heeft? Misschien, bijvoorbeeld, een minivan die je familie tijdens een week in Florida kan gebruiken?

Typisch, dat soort arrangement vereist een reis naar Budget, Hertz of een vergelijkbare traditionele auto-verhuur-outfit. Maar dankzij de deeleconomie is het nu mogelijk om in plaats daarvan een privéauto te huren. En vaak voor aanzienlijk minder geld.

Het was precies die hoop die (sorry) me naar Turo bracht, een Uber-achtige dienst waarmee je auto's van particulieren kunt huren (of, als je wat geld wilt verdienen, je eigen auto aan anderen wilt huren).

Nooit van gehoord? Dat komt omdat Turo tot november vorig jaar RelayRides was. (Je kunt je vergeven worden als je daar nog nooit van gehoord hebt, tot vorig jaar, toen ik het geweldige verhaal van Joel Stein las over de explosieve groei van de deeleconomie.) Het is niet de enige peer-to-peer auto- verhuurgame in de stad - GetAround en FlightCar hebben vergelijkbare modellen - maar het leek de beste keuze voor mijn reisbehoeften.

Dat wil zeggen, ik vond veel minibusjes die ik tijdens de gezinsweek in Florida kon huren. Omdat het een feestdag was, zouden autoverhuurbedrijven me voor minstens $ 400 gaan betalen. Op Turo vond ik 'Dodge's 2009 Dodge Caravan' voor $ 30 per dag. Ik voegde de verschillende belastingen, toeslagen en wat dan ook bij elkaar en keek naar iets meer dan $ 200 voor de week.

Ik moet hier even pauzeren om te vermelden dat Turo en soortgelijke services ook kunnen worden gebruikt voor het maken van een grapje, zodat je bijvoorbeeld een Corvette of Mini Cooper een dag kunt huren - ideaal voor een date-avond of een persoonlijke verwennerij. Inderdaad, ik vond een paar mini's in mijn eigen bosrand, beide geprijsd op $ 50 per dag.

Maar terug naar het busje. Een 2009 leek een beetje oud, maar op de foto's zag het er als nieuw uit, en dus, wat als het een paar toeters en bellen ontbeerde? Bovendien had Dmitry van eerdere huurders zeer positieve beoordelingen gekregen, dus besloot ik de sprong te wagen.

Hoewel ik de Turo-website heb gebruikt om mijn huur te boeken, heeft de Turo-app me updates gegeven en me in direct contact gebracht met Dmitry - vergelijkbaar met hoe de Uber-app werkt. Ach, hij was niet bepaald aanstaande; hij heeft nooit om mijn vluchtnummer of aankomsttijd gevraagd en ik moest vragen stellen als: "Waar ontmoet ik u?" Zijn antwoorden waren vaak van het 'K'-merk van kort.

Dat gezegd hebbende, twee minuten nadat we de bagageband in de zon van Florida hadden verlaten, stopte Dmitry in de Caravan. Hij stak een hand uit, controleerde mijn rijbewijs, gaf me de sleutel, wees naar een bestaande deuk aan de voorkant en liep toen weg. Ik denk dat er misschien een grunt of twee gemixt was, maar dat was de omvang van onze interactie.

Onnodig om te zeggen, een heel andere ervaring dan het vinden van de huurauto-shuttlebus, rijdend op de pendelbus van de huurauto, in een lange rij wachten om de huur op te halen, eindeloze formulieren invullen, eindeloze upgrades weigeren enzovoort. Turo: veel beter. Uw kilometerstand kan natuurlijk variëren, maar geldschieters trekken meer huurders aan door alleen deze efficiëntie te bieden en daardoor positieve beoordelingen te scoren.

Het busje zelf was brandschoon en, behalve de deuk, als nieuw. En ik was blij om de SunPass-sticker bovenop de voorruit te zien; ik kon zo door de vele tolhokjes van Florida zoomen zonder te stoppen.

Toen het tijd werd om te vertrekken, moest ik Dmitry natuurlijk vragen waar ik hem zou ontmoeten. 'Vertrek', sms'te hij terug. Oké, slimme kerel, laten we eens kijken of je kunt uitvinden met welke luchtvaartmaatschappij ik bezig ben. Maar ja hoor, toen ik naar de Delta-deur reed, stond hij daar precies. Tovenaar!

Ik gaf hem de sleutel en dat was dat. Geen formulieren om te ondertekenen, geen shuttlebus te nemen. Ik was geen grote fan van Dmitry de man, maar de bus van Dmitry? Dat vond ik leuk. En ik vond Turo leuk om ons aan te sluiten. Ik zou de service zeker opnieuw gebruiken.

Dit ondanks de factuur die ik een paar dagen later ontving. Blijkt dat ik op de haak ben voor de eerder genoemde tol, wat denk ik logisch is. Dit werd nergens vermeld op de lijst van Dmitry, maar een snelle inzage van de FAQ-pagina van Turo onthulde dat, yep, tol de verantwoordelijkheid van de huurder is. De telling: ongeveer $ 14; geen buistelevisie.

Dit dient als een belangrijke herinnering: doe je huiswerk. Lees Turo's helppagina's voor reizigers, zodat u niet voor verrassingen komt te staan, vooral als het gaat om dekking van verzekeringen en hulp bij pech onderweg. Bij een traditionele huurauto bijvoorbeeld, biedt uw creditcardprovider meestal enige dekking. Met Turo is dat waarschijnlijk niet het geval. Om het oude gezegde te tweaken: huurder pas op.

Dat geldt voor alles in deze nieuwe economie. Er kunnen nieuwe risico's zijn in ruil voor lagere kosten en meer gebruiksgemak. Maar op basis van mijn tot nu toe beperkte ervaring tot nu toe zijn dit risico's die ik bereid ben te nemen. Uw gedachten?